Wie zijn Die Landouwe?

Wij zijn een Genkse volkskunstgroep anno 1953. Die Landouwe heeft al heel wat op haar palmares staan. Optredens in binnen- en buitenland, festivals her en der, onderscheidingen, ministeriële erkenningen, verbroederingen met tal van buitenlandse groepen, en ga zo maar door.
Het zwaartepunt is enigszins verschoven, doch het doel is ongewijzigd: "Het behoud van de Vlaamse volkskunst" door muziek, zang, dans en vendelzwaaien.
Momenteel tellen wij een twaalftal vendeliers en twee muziekanten.
Ons doorzettingsvermogen en inzet zagen wij beloond nadat onze eigen vendelcreatie "De Slagmolen" werd opgenomen in "Vendel nu 4", een uitgave van "Het instituut voor Vlaamse Volkskunst". Later volgt nog "Den Dool" en "Ter Aerde".


Wat betekent "Die Landouwe"?

De vertaling van dit oud-vlaamse woord is ′een onbewerkte akker′ of ′een braakliggend stuk land′. Het onontgonnen, landelijke Genk van 1953, vrijwaren en beschermen voor de industrie, zo meenden destijds onze voorgangers. Dit mag men echter niet al te letterlijk nemen, de oprichters van Die Landouwe viseerden hier niet de industrie als dusdanig doch het ermee gepaard gaande verval van traditie en eigenheid. Zij wilden met de oprichting van een volkskunstgroep onze Genkse bevolking wakker schudden en wakker houden voor hun Vlaams cultureel erfgoed en hun verantwoordelijkheid tot beheer en exploitatie van deze erfenis.


De beginjaren

Die Landouwe werd in 1953 boven het doopvont gehouden door de eerste groepsleiders. Hub en Hilde Coolen-Vanmaele , met advocaat A. Smeets als peetvader en E.H. Plevoets als proost. Wij bedanken hen dat ze mee aan de wieg stonden van DLG en dat ze niet aan de kant zijn blijven staan zoals anderen die dit samenbrengen van een groep jongens en meisjes met een niet te miskennen "verontrusting" gadesloegen.

Uit de kronieken van die tijd blijkt dat er met veel inzet, talent, ′goesting′ en vooral heel veel (angst)zweet optredens werden verzorgd in gans onze provincie en soms ook al eens daarbuiten. Kwaliteit, variatie en een goede groepssfeer waren onmiddellijk het handelsmerk van de groep. Meiboomplantingen, Vlaamse kermissen, lente-, oogst- en andere feesten werden aangedaan. De naam Die Landouwe Genk kreeg stilaan een bekende klank en dit leidde o.a. in 1958 tot een optreden op EXPO′58 in Brussel.

De jaren ′60 luidden ook een nieuwe periode in voor de groep: de lokroep van het buitenland. Na enkele afvaardigingen in 1962 ging het met de groep in 1963 voor de eerste maal naar het Internationaal Jeugdtreffen in Witzenhausen, Duitsland. De eerste keer van vele! Andere bestemmingen waren o.a. Luxemburg, de Europeade te Dortmund, Heidelberg,... De eerste gastgroep kwam ook uit Duitsland nl. Alsdorf. Ondanks al deze buitenlandse avonturen werd het thuisfront niet vergeten. Optredens in heel Vlaanderen en op de Europeade te Antwerpen werden met veel enthousiasme onthaald.
Voor de Bloemenstoet op 1 mei te Genk werden zelfs wagens gemaakt om mee op te trekken in de stoet. En ze mochten gezien worden die wagens. Dr. J. Weyns, wijlen conservator van het Openluchtmuseum te Bokrijk, werkte in 1968 mee aan een nieuwe kempische klederdracht voor onze groep.

In de jaren ′70 en ′80 vormden de buitenlandse kontakten een groot facet van het programma van DLG. Er werden reizen gemaakt naar Zweden, Denemarken, Finland, CSSR, Hongarije, Itali?, Oostenrijk, Polen, Groot Brittani? en Duitsland.
Dankzij de hulp van leden, oud-leden en vele sympathisanten konden wij deze groepen ook ontvangen in Genk. Dit mag echter niet de indruk wekken dat er in het Vlaamse land geen optredens meer werden verzorgd.
Op het Internationaal Volksdansfestival te Schoten werd een zilveren medaille behaald met een suite van Vlaamse dansen. Talrijke meiboomplantingen, lustra van bevriende groepen, en andere optredens werden met evenveel inzet en plezier verzorgd.

Voor het 30-jarig bestaan van de groep werd een beroep gedaan op Tinus Moors om samen met de groepsleiding het leven van "De Lange Geraard" uit te werken tot een gala voorstelling.


Nu

Omdat verschillende leden dienden af te haken vanwege familiale omstandigheden (het krijgen en opvoeden van kinderen) kwam er een verschuiving van de prioriteiten binnen onze volkskunstgroep.
De seniorendansgroep (opgericht in 1984), de muzikantengroep ′De Spelemannen′ en vooral de vendeliers traden meer op de voorgrond.

Na het bijwonen van meerdere cursussen, georganiseerd door het Instituut voor Vlaamse Volkskunst, meer bepaalt het Vendelarchief, waardoor wij nu beschikken over meerdere onderlegde vendeliers, drong zich de behoefte op om een eigen reeks te ontwikkelen, met name "De Slagmolen". Deze reeks bleef echter niet de enige. Later volgde nog "Den Dool" en "Ter Aerden". Allen reeksen, hoog geprezen door vendeliers uit gans Vlaanderen. Mede hierdoor participeren wij ook in het Vendelarchief (Instituut voor Vlaamse Volkskunst) en geven ook cursussen, georganiseerd door dit Instituut, of in eigen organisatie.